Bij mooi weer springen Janien en Mandy op de fiets. Of ze trekken hun hardloopkleren aan.
In het overdekte plaatsje achter hun huis aan de rand van het Emmer centrum hangen zes fietsen aan de muren: mountainbikes, racefietsen en tijdritfietsen. Ze trainen voor de triatlon. Soms pakken ze een loop- of fietswedstrijd in de regio mee, zoals onlangs de zestig kilometer lange Geopark Hondsrug Classic in Gasselte.
Janien: “Toen ik je net kende, zei je: ‘Ik ga nooit hardlopen.’ Daarna zei je: ‘Ik ga nooit een wedstrijd lopen.’ En nu doe je mee aan de triatlon. Je hebt jezelf overtroffen.”
Mandy: “Ik ben een voetbalster. Ik zat bij de regionale selectie en in de nationale voorselectie. Hardlopen vond ik niks. Maar wat ik nu presteer, is niet te vergelijken met wat jij doet. Ik kan me niet herinneren dat je een keer niet op het podium hebt gestaan!”
Mandy zet koppen thee op tafel.
“Denk je aan de stroopwafels?”, zegt Janien. Niet dat ze zelf een koekje wil. Haar linker verstandskies is vanochtend getrokken. “Maar ik zou sowieso geen stroopwafel eten”, geeft ze aan. Een erfenis van haar judoverleden. Als 15-jarige was ze Nationaal Kampioen in de gewichtsklasse tot 48 kilo. Om naar het Europees Kampioenschap te kunnen, mocht ze geen gram zwaarder worden. Omdat ze nog groeide en ‘vrouw moest worden’ leidde deze opgave tot verstoord eetgedrag.
Mandy: “Je gewicht ligt nog altijd gevoelig. Ben je door je enkel gegaan, is het eerste wat je zegt: ‘Nu word ik een vet varken.’”
Janien: “Toen ik 12 jaar was, ben ik gestopt met het eten van patat. Voor die tijd at ik het wel. ‘Kijk, daar lustte je het nog wel’, zeggen mensen als ze mij met een patatje op de foto zien.”
Mandy: “Het is geen kwestie van niet lusten; je eet het niet.”
Janien: “Soms denken mensen dat overwinningen mij komen aanwaaien. Wat je ook doet; je hebt meteen een podiumplek, hoor ik dan. Maar ik heb wel uren op de fiets gezeten.”
Mandy: “Ik kan prima een dag zonder sport. Op mijn trainingschema voor de triatlon staat dat ik op vrijdag rust moet nemen. Ik vind dat niet erg.”
Janien: “Voor mij is een rustdag een straf. Ook de dag voor een wedstrijd kan ik het niet laten om een eind te fietsen, hoewel rust een betere voorbereiding is.”
Mandy: “Ga maar, denk ik dan. Dan sta je tenminste rustig aan de start.”
Met de bult op haar enkel moet Janien het hardlopen even laten. Maar het weerhoudt haar niet van kracht- en fietstraining.
Mandy: “Het is een drang bij jou, een verslaving. Je komt niet voor niets in de topsport terecht. Je hebt een winnaarmentaliteit.”
Janien wijst erop dat Mandy ook een doorzetter is. “Jij hebt mij uit de kast gelokt. Ik val niet op vrouwen, zei ik altijd.”
Mandy: “Je hebt me een paar keer afgewezen.”
Janien: “Maar jij hield aan, gelukkig. Wat dat betreft heb jij ook een winnaarmentaliteit.”
Wie?
Janien Lubben (29) werkt fulltime als docent Zorg & Welzijn op het Carmelcollege, een scholengemeenschap, in Emmen. Janien was op haar 15e Nationaal Kampioen judo en nam op haar 17e deel aan het Europees Kampioenschap. Omdat ze na het VWO werd uitgeloot voor de alo deed ze de mbo-opleiding sport & bewegen die ze in twee jaar afrondde. Om haar leraarsbevoegdheid te halen, studeert ze Gezondheidszorg & Welzijn aan de Hogeschool Windesheim in Zwolle.
Mandy Super (23) deed de mbo-opleiding bank & verzekeren en is nu tweedejaars bedrijfseconomie aan de Stenden Hogeschool Emmen.
Janien en Mandy wonen sinds mei 2013 samen in Emmen met hun Jack Russel Hugo.
In hun vrije tijd sporten ze: spinning, hardlopen, zwemmen, mountainbiken, wielrennen, triatlons. ’s Avonds studeren ze of kijken ze een film.
Beeld: Rob Niemantsverdriet