Kenneth zat nog op de middelbare school toen voetbalclub Ajax hem ontdekte. Docent Mustapha zorgde ervoor dat hij zijn diploma haalde.
‘Zo, jij bent groot geworden.’
Een handvol medewerkers van het Technisch College Amsterdam komt even kijken als Kenneth Vermeer de school binnenstapt voor het interview. Het was een magere puber toen hij acht jaar geleden op het TeC zat. Nu is het een lange, getrainde volwassen man, vader van een zoon, en sinds 2005 onder contract als keeper van Ajax. “Ik volg je, hoor”, zegt zijn opleidingsdirecteur vriendelijk.
Kenneth lijkt overrompeld door alle aandacht, maar laat het zich welgevallen. Mustapha Daher, docent wis- en natuurkunde, en destijds mentor van Kenneth pakt zijn oud-leerling stevig beet. “Hey, Kenneth, man! Hoe is het?”
Dan begint het ophalen van herinneringen.
In de pauzes en daarbuiten liep Kenneth met een enorme Ajax-trainingstas op de schouders door het schoolgebouw, vertelt Mustapha. De tas in een hoek neerzetten, kon niet. Dan werd deze beslist gestolen. Iedere middag (behalve woensdag) om kwart voor een kwam de taxibus van Ajax om Kenneth, samen met andere jonge voetbaltalenten, naar clubpark ‘De Toekomst’ te vervoeren. Hij moest stipt op tijd bij de halte staan, want de taxi wachtte niet.
Roken en vechten
School stond bij Ajax voorop, herinnert Kenneth zich. “Als ik onvoldoendes haalde, mocht ik niet voetballen.” Op het clubpark besteedde hij eerst twee uur aan schoolwerk (vmbo kaderberoepsgerichte leerweg), daarna begon de training. Mustapha stuurde de schoolrapporten naar Ajax en hield contact over de voortgang.
Mustapha: “Ik vond het een geweldige kans voor Kenneth. Eén ding drukte ik hem op het hart: als je eraan begint, ga er dan serieus voor.”
En dat deed hij. Alle leerlingen rookten, Kenneth niet. Sommige jongens vochten met elkaar om het ‘leiderschap’ in de groep. Kenneth hield zich daarbuiten. “Kijk, Kenneth zat in die hoek daar naast de deur”, wijst Mustapha. “Als een paar jongens elkaar aanvlogen, zag je hem verbaasd kijken: waarom doen ze dat? Hij observeert, maar blijft zelf op de achtergrond. Als keeper ligt daarin ook zijn meerwaarde.”
Collega-docenten hadden moeite met de bijna dagelijkse afwezigheid van Kenneth. ‘Je bent op school om te leren’, vonden ze. “Trainen bij Ajax zagen ze als buiten spelen, terwijl het voor jongens als Kenneth een enorme eer is.” Sommige docenten schreven hem ‘absent’ als hij naar een training was, en dat zorgde voor problemen. “Teveel absenties leiden ertoe dat een leerling geen examen mag doen.” Mustapha schopte in het bijzijn van Kenneth regelmatig scènes op school. ‘Shit man, wat een teringlijders’, zei hij dan achteraf tegen Kenneth. “Om Kenneth te motiveren, wilde ik hem laten zien dat ik voor hem vecht. Ik ga niet zeggen: ik vecht voor je. Nee, ik laat het zien.”
Kenneth slaat zijn oud-docent lachend op de schouders. “Mijn grote vriend heeft me erdoor heen geholpen.”
Krassen op de lak
Mustapha was een goeie meester voor Kenneth, omdat hij ‘duidelijk’ was. Hoe zijn lessen wis- en natuurkunde waren?
Kenneth weet er niet meer zoveel van, maar herinnert zich nog wel dat alle jongens ‘zelfs in het laatste uur nog hun best deden om de les goed door te komen’. “Dat was bijzonder.”
“Ik bedacht een strategie om de stof interessant te maken”, zegt Mustapha. “Stel dat er nu drie meisjes de klas binnenkomen. Met één daarvan wil jij een avondje uit. Welk middel gebruik jij dan om je doel te bereiken? Geld, een glimlach, spierballen? Van daaruit ging ik verder.”
“Leuk man om je weer te zien”, zegt Mustapha lachend tegen Kenneth. “Ik ben geweldig trots op je.”
Kenneth glundert. Het was best een zware tijd, blikt hij terug. “Dag in, dag uit naar school, trainen, en weer vroeg op bed.”
Mustapha: “Je plukt er nu de vruchten van.”
Kenneth: “Het lukte omdat ik een doel voor ogen had om naar toe te werken..”
Als kind was Kenneth altijd op straat en op de pleintjes aan het voetballen. Ajax scoutte hem op 12-jarige leeftijd. Hij speelde in het jeugdelftal, het beloftenelftal en rolde daarna zo de eerste selectie in. “Mijn ouders zeiden: ga maar gewoon door, je hebt niets te verliezen.” Zij raadden hem ook aan zijn geld te sparen, en leerden hem nuchter te blijven. “Ik schep niet op. Ik ben niet beter dan een ander omdat ik bij Ajax speel.”
Toch is het soms voordelig. Zelfs voor zijn vroegere docent, vertelt Mustapha: “Ik was laatst bij de garage om krassen uit de lak van mijn auto te laten verwijderen. De garagehouder bleek Ajax-fan. Toen ik zei dat ik de oude meester ben van Kenneth Vermeer kreeg ik de reparatie cadeau. Ik mocht de rekening niet meer betalen.”
Mustapha zit ‘altijd achter het scherm’ voetbal te kijken, maar zou zijn oud leerling graag nog eens live willen zien spelen, zegt hij.
Komend seizoen krijgt hij een uitnodiging, belooft Kenneth: “En ik regel ook een T-shirt voor je, van mij.”
(Interviewserie voor het Onderwijsblad)
Foto: Joost Grol